Hoofdstuk 6: Picture that life
Sam, die had zijn voortgang in het leven wel gemaakt. Hij had zichzelf - ja, nu al - ingeschreven als zelfstandige schilder. Ze hadden zijn werken even willen zien, en eigenlijk ging het allemaal heel snel. Sam kreeg een telefoontje.
"Sam Sekemoto? Uw contract is getekend door de gemeente. U bent bijna officieel kunstschilder!"
"O, ja? Oh, dat is geweldig! Dankjewel!"
"Ja, ja. U moet zo snel mogelijk tekenen."
"Oke. Dan kom ik binnenkort tekenen, oké, dankjewel!"
"Graag gedaan. Dag!"
"Sam Sekemoto? Uw contract is getekend door de gemeente. U bent bijna officieel kunstschilder!"
"O, ja? Oh, dat is geweldig! Dankjewel!"
"Ja, ja. U moet zo snel mogelijk tekenen."
"Oke. Dan kom ik binnenkort tekenen, oké, dankjewel!"
"Graag gedaan. Dag!"
Onze twee meiden waren immers ook niet bij de pakken blijven zitten. Zij waren namelijk enorm gegroeid en twee prachtige meisjes geworden. Beth = paars, Abby = oranje/geel. Om een tweeling te zijn, leken ze echt niet op elkaar. Het enige dat ze met elkaar gemeen hadden was dat ze allebei hetzelfde lange gezicht hadden van Leighton, en zijn ogen. Abby had helemaal niets van mij. Beth daarintegen, zij had mijn neus en mond. Leighton grapte wel eens dat hij nu zeker kon zijn dat de meiden niet van de pizzaman was omdat Abby zoveel op Leighton zelf leek.
In de ochtend, als Heather vroeg wakker was (dat was altijd, ookal was ze geen lichte slaper) ging ze wel eens bij haar zusjes zitten die sliepen. Dan sloop ze stilletjes de kamer binnen en ging op het roze bankje zitten en fluisterde er een beetje tegen, alsof ze een gesprekje voerde.
"Dus, Beth.. je hebt mooie ogen, hoor. Abby ook hoor. Maar Beth, jij hebt mijn oogkleur en Abby, jij hebt die van mama." Heather grinnikte en keek de twee slapende meisjes aan. Misschien wilde ze zelf later ook wel kinderen als ze zangeres was geworden.
"Dus, Beth.. je hebt mooie ogen, hoor. Abby ook hoor. Maar Beth, jij hebt mijn oogkleur en Abby, jij hebt die van mama." Heather grinnikte en keek de twee slapende meisjes aan. Misschien wilde ze zelf later ook wel kinderen als ze zangeres was geworden.
Leighton deed, na zijn uurtjes sporten, enorm zijn best met de meiden. Ik was dan altijd uit werken - ja, ik was aangenomen bij de politieke carrière! - en Leighton leerde ze samen nieuwe woordjes aan. Abby had graag een speen in haar mond om op te sabbelen, terwijl Beth hem uitspeekte als we haar eentje gaven.
Sam zorgde na school ook altijd goed voor zijn zusjes. Hij had toch een speciale band met Beth. "Kom Bethje, snel op het potje hoor." Beth plofte op het potje. "Neenee, zotje, je broekje moet nog af!" Sam moest wel lachen en trok haar weer recht om haar broekje af te trekken. Vervolgens ging ze heel flink naar het wctje!
"Heather, als je over vijf minuten nog niet in je bed ligt, dan word ik kwaad," zei ik. Ik had een zware dag gehad op het werk, en dan viel er echt niet met me te sollen. Dan was ik zo chagrijnig, ik kon wel iemand neerkloppen.
Sam was na de poging om Beth te leren lopen toch maar weer gaan schilderen en ik had mijn lieve schat even opgepakt. "Kom hier, prinses. Je bent moe hé? Dat zie ik. Heather, nu verlies ik toch echt mijn geduld. Als ik me omdraai en je zit nog steeds aan die computer, dan word ik echt heel kwaad!" waarschuwde ik. Ik draaide me om, en..
Vanuit Heather
Ik kon nog snel boven geraken voordat mam zich omdraaide
en ik snelde mijn kamer binnen. Ik kleedde me nog niet om,
maar sprong gelijk in bed en deed alsof ik in een diepe slaap
was, zodat wanneer mam zou komen kijken, ze dacht dat ik als een
engeltje aan het slapen was.
en ik snelde mijn kamer binnen. Ik kleedde me nog niet om,
maar sprong gelijk in bed en deed alsof ik in een diepe slaap
was, zodat wanneer mam zou komen kijken, ze dacht dat ik als een
engeltje aan het slapen was.
Vanuit Quinn
Elke ochtend had ik conditietrainig. De schoolbus en werkauto stopte nooit voor onze deur, dus mocht ik altijd een eind verder lopen voordat ik bij de auto was en ik me eindelijk naar het werk kon begeven. Hierdoor was ik vaak te laat, maar gelukkig deed de chauffeur een goed woordje voor me en was het bijna allemaal opgelost. Ik had het gevoel dat ze me wel mochten daar.
En als ik na een lange werkdag thuiskwam, was het vaak nog niet genoeg. Dan lag Abby vaak uren in mijn armen te huilen en niets dat ik er aan kon doen. Ik bood haar eten aan, ze sloeg het weg. Ik bood haar haar speentje aan, ze sloeg het weg. Ik bood haar speelgoed aan, ze sloeg het weg. En ook als ik haar zei "Lieve schat, moet je naar het potje?" schreeuwde ze van nee en bleef maar doorhuilen.
"Mam, laat haar ophouden," zei Heather dan nog eens op een bevelende toon terwijl ze haar huiswerk aan het maken was. Dat was dan de druppel, haar arrogante en verwende gedrag soms. Ik had er echt genoeg van dat alles op me afkwam en ik kwam ook handen te kort, Leighton was soms uren bezig aan zijn loopapparaat. Ik slaakte een zucht, opende het deksel van de speeldoos van de meisjes en stopte Abby er in. Heather grinnikte, maar Abby bleef doorhuilen toen ik het deksel toedeed.
Beth, het lieverdje als ze was, ging dan kijken in de speeldoos. "Aaab? Waa ben ij?" kirde ze. Abby lichtte dan helemaal op en stopte met huilen. De meiden waar echt heel erg aan elkaar gehecht. Maar nu wist ik de juiste oplossing voor een huilende Abby: BETH!
"Maar nu ben ik trots op jou!" riep Heather en liep naar de speeldoos en pakte Abby er uit om haar vervolgens weer naast de mat neer te zetten. "Lieve meid! Je moet niet zo huilen want dan is de grote zus gestoord. Jaaa, schatje," gebaarde Heather en ik moest wel lachen in mezelf. Wat zou dat gaan worden als Heather zelf ooit kinderen zou krijgen? Opeens stokte mijn adem. Dat is waar ook. De legacy.. aan wie zou ik die doorgeven?
Gelukkig bleef elke avond de liefde tussen Leighton en ik nog levendig genoeg. Soms net iets te levendig voor details voor jullie kinderoogjes..?!
De twee meiden groeiden ook als kool, hun haartjes waren
hard gegroeid en hun lichaampjes ook. Beth kamde haar haar
zelf graag, maar bij Abby mocht je er echt niet aankomen. Haar haar
was enorm waaierig en wild. Het zou niet meer lang duren
voordat mijn twee meiden zouden opgroeien... En Heather natuurlijk ook.
hard gegroeid en hun lichaampjes ook. Beth kamde haar haar
zelf graag, maar bij Abby mocht je er echt niet aankomen. Haar haar
was enorm waaierig en wild. Het zou niet meer lang duren
voordat mijn twee meiden zouden opgroeien... En Heather natuurlijk ook.
Terwijl mijn twee schatten achter me bezig waren met vanalles en nog wat , oefende ik op mijn charisma. Ik was goed bezig op mjn werk en het begon echt plezierig te worden...
maar nog steeds vermoeiend. Maar dat moet je erbij nemen!
Leighton had de neiging om foto's te maken wanneer ze ongelooflijk ongelegen kwamen. De dag op de foto was de dag dat ik eigenlijk pas echt een uniform moest dragen voor het werk en ik vond het afschuwelijk. De outfit die ze me zeiden aan te trekken was vreselijk oudbollig. Als het aan mij lag, ging daar zeker nog verandering in komen!
Vanuit Heather
"Heather, draai je even om voor de foto," zeurde pap. We waren in de avond aan het dansen. Abby stond helemaal vooraan, Beth daarachter en ik helemaal achteraan. Niet de bedoeling dus, ik had namelijk een nieuwe droom: fotomodel worden. Mijn zangeres-droom was totaal verdwenen op het moment dat ik ouder was geworden. Ja, mijn haar was rood/oranje. Dat was toch mode de laatste jaren, en mijn echte haarkleur was vogelpoepgroen, dat had ik blijkbaar van oma, langs de kant van pap.
"Baby there's a shark in the water, waaater," zong ik mee. Achter me draaide Abby zich om. "Heathje," begon ze. Ohh, ik vermoordde haar nog wel eens. Heath was een jongensnaam. Heather was mijn naam en ze wist dat ze me daarmee kon pesten. "Ja, Ab?" zei ik gemaakt vriendelijk. "Pap vraagt om een foto met ons drietjes. Dansend. Dus je moet je wel omdraaien." Yes, tijd om Abby terug te pakken met wat konijnenoortjes.
Mijn zusjes kwamen goed met elkaar overweg, gelukkig. De foto had Beth net nog ontweken. Helaas, dan kon mijn plan met Abby niet doorgaan. "Dankjewel Beth," fluisterde Abby. "Graag gedaan lieve zus." Ha. Het was dus wel de schuld van Abby van de foto.
De volgende ochtend was het zalig weer buiten, dus ging ik aan het zwembad zitten met mijn beentjes in het water. Straks als het donker werd zou ik wel in de jacuzzi gaan, of misschien dat ik nog wel even met Jess ging winkelen om haar stijl een beetje op te krikken.
Aan het zwembad probeerde ik ook gelijk wat modellengezichten en modellenposes uit. Ik had de vorige avond op het internet gelezen dat het het beste is om zwoel te kijken en niet te lachen. Met die stomme, dikke negerlippen van me ging dat moeilijk. BAH! Had mam maar een vent gekozen die geen vismond had zoals pap!
En mama, die had ik voor gek verklaard. Die was met Beth en Abby naar de kermis op het dorpsplein. "Mam, ik kan hier wel in he?!" opperde Beth, maar mama schudde vastberaden haar hoofd. "Die zijn veel te onveilig, Beth! Ga daar maar weg! Kom liever naar je zusje, ze doet eendjes vissen."
Het was wel eens fijn om er op uit te trekken zonder dat ik onder toezicht was, zoals toen dat ik een kind was. Het was echt een superleuke namiddag met Jess, we hebben ons heel erg vermaakt. Maar haar stijl veranderen, dat wou ze nog niet.
In het park sprak een man me aan. Ik was een beetje verward, wat kwam hij doen?
"Heather Sekemoto?" "Ja...?" "Ik heb een leuk voorstel voor jou. Je bent de laatste tijd vrij interessant voor de media, en sommigen zouden het wel leuk vinden als je een model zou worden. Iets voor jou?" Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik stond daar maar te gapen."Wauw ehm, dat is mijn droom.. Wat moet ik doen?" "Ga zo snel als je kan naar Bridgeport en ik neem nog contact met je op." Naar Bridgeport?
"Heather Sekemoto?" "Ja...?" "Ik heb een leuk voorstel voor jou. Je bent de laatste tijd vrij interessant voor de media, en sommigen zouden het wel leuk vinden als je een model zou worden. Iets voor jou?" Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik stond daar maar te gapen."Wauw ehm, dat is mijn droom.. Wat moet ik doen?" "Ga zo snel als je kan naar Bridgeport en ik neem nog contact met je op." Naar Bridgeport?
Vanuit Heather
Ik kon maar niet stoppen met nadenken over de man zijn voorstel. Bedoelde hij om nu al naar Bridgeport te vertrekken? Dat zou een beetje te snel zijn. Ik wilde dan wel rich and famous zijn, maar ik wilde ook mijn studies afmaken. Ik was namelijk hoogbegaafd, net zoals mam. Hij had me gelukkig zijn kaartje gegeven, en ik besloot te bellen. Gelukkig bedoelde hij om na mijn studies naar Bridgeport te gaan. Ik zou er nog over nadenken.
Vanuit Quinn
Ik bouwde graag een goede band om met mijn dochters en omdat ze beiden graag tikkertje speelden, deed ik vrolijk met hun mee, met de hoop dat ze later altijd met hun problemen naar mij zouden komen. Maar mijn rug, die was een beetje verslechtert met dat ik ook wel een ietwat oudere leeftijd heb gekregen en we op weg waren naar de 50.
"Is het nog steeds zo eng?" vroeg Beth angstig aan haar zus. Ze was maar een beetje verder gaan zitten, ze was namelijk bang voor de enge film en had haar ogen gesloten voor het meer beangstigende stuk uit de film. Abby, die had daar helemaal geen probleem mee. Ze was een durfalletje.
Vanuit Heather
Zuchtend stond ik voor de spiegel. Ik was erg zenuwachtig voor vandaag, het was eigenlijk mijn eerste schooldag vandaag. "Je ziet er prachtig uit," zei een stem achter me. Ik draaide me even om en mama kwam aangelopen in haar 'pyjama'. Ik keek haar even lachend aan en ze gaf me een knuffel.
"Echt waar. Je bent prachtig." "Dankjewel mama, ik ben blij dat je dat vind. Ik ben zo zenuwachtig, wat gaan ze van me vinden? Hopelijk trekken ze me niet voor omdat we zo bekend zijn mam, ik kan wel huilen," zeurde ik een beetje. "Lieve schat, dat komt allemaal goed. Je bent en blijft prachtig, dat heb ik nu al zo veel gezegd! En als ze je voortrekken, heb je toch lekker veel vriendinnen?"
En uiteindelijk moest ik nog rennen voor de schoolbus om op tijd te zijn. Maar dat was allemaal de moeite waard, want mijn dag was super geweest op school.